Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Περί αγάπης


  • «Η αγάπη είναι πόλεμος, ανακωχή, ειρήνη, θάνατος και ζωή, που βασιλεύουν εκ περιτροπής.»
  • «Τι τεράστια μνήμη έχεις Αγάπη.»
  • «Ε, Θεοί! Αναχαιτίστε το διάστημα και το χρόνο, για να κάνετε δυο που αγαπιούνται ευτυχισμένους.»
  • «Οι πόνοι της αγάπης είναι γλυκύτεροι απ’ όλες τις άλλες απολαύσεις.»
  • «Αυτό που αγαπά, πρέπει να καταλυθεί απ’ τη φωτιά της αγάπης του.»
  • «Ω, ανθρώπινη αγάπη! Μας δίνεις στη Γη αυτό που περιμένουμε στον Ουρανό.»
  • «Δεν υπάρχει τίποτα γλυκότερο στη ζωή απ’ το νεανικό όνειρο της αγάπης.»
  • «Να αμφιβάλεις, αν τ’ άστρα είναι φωτεινά. Να αμφιβάλεις, αν ο ήλιος κινείται. Να αμφιβάλεις, αν η αλήθεια είναι αλήθεια ή ψέμα. Μα ποτέ μην αμφιβάλεις για την αγάπη μου.»
  • «Μίλα ψιθυριστά, αν μου μιλάς για αγάπη.»
  • «Η αμοιβαιότητα είναι ο νόμος της αγάπης.»
  • «Η αγάπη εμπνέει την αφοσίωση και όσο τρομερός κι αν είναι ο θάνατος, μας εμπνέει το θάρρος να τον αψηφούμε και να πεθαίνουμε για ’κεινο που αγαπούμε.»
  • «Αν κρίνεις την αγάπη από τις πράξεις της, είναι περισσότερο σαν να μισείς παρά σαν ν’ αγαπάς.»
  • «Όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους... Οι μεγαλύτεροι των θνητών, μα κι οι πιο μικροί, αγαπάνε τα παιδιά τους. Άνισοι κοινωνικά, άλλοι είναι πλούσιοι κι άλλοι φτωχοί. Αλλά ολόκληρο το ανθρώπινο γένος αγαπάει τα απιδιά του.»
  • «Όταν χάνεις αυτούς που αγαπάς, τότε νοιώθεις πόσο τους αγαπούσες.»
  • «Ευτυχισμένοι αυτοί που αγαπήθηκαν και δυστυχισμένοι εκείνοι που δεν γνώρισαν ποτέ την αγάπη.»


Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Οι κούφιοι άνθρωποι

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι,
οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
σκύβοντας μαζί
κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο. Aλίμονο!
οι στεγνές φωνές μας όταν
ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες κι ανόητες
σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι

σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα,
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση

αυτοί που πέρασαν
με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο βασίλειο
μας θυμούνται -αν καθόλου μας θυμούνται-
σαν κούφιους ανθρώπους
σα βαλσαμωμένους

μάτια δεν τολμώ να δω στα όνειρα
στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο
αυτά δεν εμφανίζονται εκεί:
τα μάτια είναι
ηλιόφως σε μια σπασμένη κολώνα
εκεί, είναι ένα δέντρο χορεύοντας
και φωνές
στου ανέμου το τραγούδισμα
πιο μακρινές και πιο τελεστικές
από ένα μαραμένο αστέρι

ας είμαι όχι πιο κοντά
στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο
ας φορέσω επίσης
τις μεταμφιέσεις
αρουραίου τρίχωμα, κοράκου δέρμα, κουρελούδες
σ' έναν αγρό
φερόμενος όπως φέρεται ο άνεμος
όχι πιο κοντά

όχι αυτή την τελική συνάντηση
στου λυκόφωτος το βασίλειο

αυτή είναι η νεκρή χώρα
αυτή είναι του κάκτου η χώρα
εδώ τα πέτρινα είδωλα
σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν
την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου
κάτω απ' το σπίθισμα σβησμένου άστρου

αυτό είναι σαν αυτό
στου θανάτου το άλλο βασίλειο
ξυπνώντας μόνοι
την ώρα που είμαστε
τρέμοντας με τρυφερότητα
χείλη που θα φιλούσαν
κάνουν προσευχές σε τσακισμένες πέτρες

αόμματοι
αν δεν τα μάτια μας ξαναφανούν
όπως το αέναο άστρο
του πολύφυλλου ρόδου
στου θανάτου το λυκοφωτικό βασίλειο
η ελπίδα μόνο
των κενών ανθρώπων
των άδειων ανθρώπων

μεταξύ ιδέας
και πραγματικότητας
μεταξύ κίνησης
και δράσης
πέφτει η σκιά

μεταξύ αντίληψης
και δημιουργίας
πέφτει η σκιά

η ζωή είναι πολύ μακριά

μεταξύ πόθου
και σπασμού
μεταξύ δύναμης
και ύπαρξης
μεταξύ ουσίας
και πτώσης
πέφτει η σκιά
γιατί δικό σου είναι το βασίλειο

γιατί δική σου είναι η ζωή
γιατί η ζωή σου είναι δική σου
δική σου

αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος
όχι μ' ένα πάταγο αλλά μ' ένα λυγμό





Thomas Elliot

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Μην αφήνεις


Μην αφήνεις το μυαλό
να κερδίσει την ψυχή σου.
Γράψε τα όνειρά σου
σε μικρά άθλια στιχάκια.

Μην τους ακούς αυτούς,
δεν ξέρουν καν τι θέλουν.

Άκου αυτό που μιλάει
μέσα σε σένα.
Λέει την αλήθεια
κι εσύ το ξέρεις.

Μην ψάχνεις πολλά,
έρχονται μόνα τους.
Κλείσε τα μάτια τώρα.
Ταξίδεψε, μόνος μέσα σ' όλους.

Τραγούδα δυνατά.
Μην αφήσεις κανένα ν' ακουστεί.
Μόνο τη φωνή
πιο πολύ απ' όλα.

Ψάξε, κοίτα, σώπασε...


Σ. Μ.